Αρχεία Ιστολογίου
Κάμερα στην κορυφή του κόσμου
Δείτε ζωντανά την εικόνα που μεταδίδει!
Ανοιχτή Παρουσίαση: Προσωπική Ανάπτυξη & Αυτογνωσία μέσω του NLP (Νευρογλωσσικού Προγραμματισμού)

Ο NLP μας προσφέρει τ΄απαραίτητα εργαλεία ώστε:
ν’ αναλάβουμε τα ηνία της ζωής μας,
να κατακτούμε όλο και υψηλότερα επίπεδα αυτογνωσίας και
να επιφέρουμε αποτελεσματικές και μόνιμες αλλαγές στη ζωή μας.
Για περισσότερα:
http://www.neurofeedback.gr/new/index.php?option=com_content&task=view&id=11&Itemid=27
η οποία θα λάβει χώρα το Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου, στις 19:00
Λ. Βουλιαγμένης 123 – Στάση μετρό Αγ. Ιωάννης – ΑΘΗΝΑ
(τηλ.: 210 – 64 22 898)
Κάτι σπουδαίο συμβαίνει στο κέντρο του γαλαξία μας
Κάτι σπουδαίο συμβαίνει στο κέντρο του γαλαξία μας και οι επιστήμονες δεν μπορούν ακόμα να το αποκρυπτογραφήσουν. Αμερικανοί αστρονόμοι εντόπισαν κοντά στο κέντρο του γαλαξία μας δύο τεράστιες, άγνωστης προέλευσης, δομές που μοιάζουν με «ενεργειακές φυσαλίδες» και οι οποίες εκπέμπουν πανίσχυρες ακτίνες-γ. Οι «φυσαλίδες» αυτές περιέχουν ασύλληπτη ενέργεια ισοδύναμη με 100.000 εκρήξεις σούπερ-νόβα. Η ανακάλυψη έγινε αρχικά από τον Νταγκ Φινκμπάινερτου Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν και παρουσιάζεται στο περιοδικό αστροφυσικής «The Astrophysical Journal».
Οι δύο «φυσαλίδες», που φαίνεται να διαθέτουν καλά προσδιορισμένα εξωτερικά περιγράμματα και καλύπτονται πίσω από μια «ομίχλη» ακτινών γάμα, καταλαμβάνουν μια πελώρια έκταση 50.000 ετών φωτός, 25.000 έτη βόρεια του κέντρου του γαλαξία και άλλα 25.000 έτη νότια από αυτό. Μπορεί να εκπέμφθηκαν από μια έκρηξη σωματιδίων από την υπερμεγέθη μαύρη τρύπα, που εκτιμάται ότι βρίσκεται στο κέντρο του γαλαξία μας, ή να δημιουργούνται από ένα κύμα γεννήσεων και θανάτων άστρωνστο γαλαξιακό κέντρο.
Γκριγκόρι Πέρελμαν: Ο Ρωσος απο το μελλον
Ένα από τα μεγαλυτερα μαθηματικα προβληματα που ήταν αλυτο απο το 1904, ηταν η Εικασία του Πουανκαρέ, μέχρι που το 2002 ένας Ρώσος μαθηματικός, ο ΓκριγκόριΠέρελμαν, το απέδειξε και «τρέλανε» τους πάντες. Ο Ζιλ Α. Πουανκαρέ (1854-1912) ήταν ένας Γάλλος μαθηματικός, που εξέφρασε πρώτος τη βασική αρχή της «Θεωρίας του Χάους», ότι δηλαδή «μικρές διαφορές στις αρχικές συνθήκες προκαλούνμεγάλες διαφορές στο τελικό αποτέλεσμα». Διατύπωσε, λοιπον, το 1904 την εικασία – που από τότε είναι γνωστή με το όνομά του – σχετικά με τα σχήματα (που δεν αλλάζουν όταν τεντώνονται, διαστρεβλώνονται ή συρρικνώνονται) που είναι δυνατόν να έχει το Σύμπαν.